De eerste week
Blijf op de hoogte en volg Manon
27 September 2014 | Nederland, Zwolle
We zijn nu minder dan een week in Chipata, Zambia. En is het in één woord fenominaal. Maargoed laten we bij het begin beginnen. Afscheid nemen blijft lastig en zwaar dus ik liep met mijn ziel onder mijn arm door de douane in het tax-free gedeelte. Gelukkig was de groep daar, dus verdriet sloeg snel om in zin hebben. Boarden ging snel waardoor het vliegen rap dicht bij kwam. Het opstijgen is geweldig mooi met alle lichten van de stad. Eenmaal in de lucht is het verschrikkelijk saai en slapen ondenkbaar. Na een enorme lange reis met een transfer zijn we geland in Lilongwe, Malawi. Vanuit hier met een ouderwetse jeep, waarbij de koffers nog op het dak mochten en wij achterin reden we nog drie uur naar Chipata. Hier een aantal roadblocks gehad, maar elke keer mochten we vrij snel weer door rijden. Eenmaal in Chipata aangekomen kregen we eens ontvangstcomite van een boel kleine kinderen. Snel door naar het huisje, spullen uitgepakt om vervolgens te eten bij de nonnen op het terrein. Daar kennis gemaakt met een aantal fathers en toen door naar bed. Helemaal stuk en op hebben wij dik 12 uur geslapen. De volgende dag begon het feest dan echt. Op naar de stad waar we zeker 20 minuten over doen om er naar toe te lopen. Overal wordt je gestopt en mensen zijn nieuwsgierig naar je. Met andere woorden een echt aapje in de dierentuin die als een chinees foto’s loopt te maken. Een vreemde, maar leuke ervaring. In Chipata hebben we simkaarten en talktime gehaald. Daarna naar de markt en die is geweldig. Overal kleine stalletjes met daken van een soort riet of gras. Helemaal vol gelegd met etenswaren. Iedereen verkoopt hetzelfde voor bijna dezelfde prijs. Het verdere eten gehaald in de supermarkt waarna er een aantal mensen met alle spullen naar de taxi terug gegaan zijn. Verder vooral heel erg veel mensen ontmoet die werken voor het bisdom of anderzijds betrokken zijn bij het bisdom. We zijn ook naar cheshire homes geweest. Hier wonen veel kinderen met lepra, klompvoetjes, scheve knieen enzovoort. Het was echt geweldig om daar te zijn, omdat alle kinderen uitgelaten blij zijn met je komst. Wij gaan hier dan zeker vaker heen. Ook heb ik al contact gehad met home based care zodat ik hier verder mee kan. Zambiaanse tijd is ook wel een ding. 1 afspraak en die mevrouw was al niet aanwezig. Voor nu gewoon nog heel grappig, maar ik kan me best voorstellen dat, dat om gaat slaan in irritatie. Morgen gaan we naar de compounds en dat moet best erg zijn. Deze mensen leven heel drastisch onder de armoedegrens.
We hebben ook al chitenga’s gekocht dat zijn omslagrokken die vrouwen hier dragen. Daarna zijn we doorgelopen naar de golfcourt waar we een drankje hebben genuttigd. Grappig detail door de golfcourt liep de snelweg.
We hebben nu gelukkig ook internet en dat is een hele verademing, Nooit zo bij stil gestaan hoe afhankelijk wij hier van zijn. Voor nu heb ik even niets meer te vertellen.
Groetjes
-
28 September 2014 - 04:57
Stefan En Marleen:
Hee Manon,
Het verbaasd ons niet dat je al kleding hebt gekocht! ;)
Fijn dat je al goed terecht bent gekomen in het verre.
Afscheid nemen is nooit leuk, maar je krijgt er zoveel voor terug! Wij wensen jouw vanuit het mooie Californië, waar wij vandaag op 1 dag sneeuw en hitte hebben meegemaakt
Veel succes met alle werkzaamheden en hulp!
Wij zien jouw volgende blog tegemoet!
Liefs Marleen en Stefan -
29 September 2014 - 07:42
Nanke:
Hey Manon,
Dat klinkt allemaal al heel ondernemend, geen last van de oren gehad in het vliegtuig?
Heel veel plezier nog de komende tijd.
Liefs van Nanke. -
29 September 2014 - 07:54
Gertie Tabor:
Beste Manon,
Hartelijk dank voor de update en ik leid uit jouw bericht af dat je een goede start hebt gemaakt in het warme Chipata. De foto's spreken voor zich en ik heb een indruk gekregen van jouw groep. Ik hoop dat het je lukt om een goed begin te maken met de verschillende (deel)projecten. Uit jouw eerste reacties leid ik ook af dat je hier mogelijk al mee begonnen bent (Chesire Home!)....
Succes met het acclimatiseren en daarmee het leven en werken in een andere cultuur.
Graag tot mails!
vr.gr.
Gertie Tabor
-
29 September 2014 - 14:50
Erik V.d.veen:
Mooi verhaal lieverd. Geniet ervan en hou je haaks
Spreken elkaar via de mail en Skype.
Liefs papa en mama -
29 September 2014 - 15:15
Hans En Janneke:
Hallo Manon,
Fijn dat je een beetje begint te wennen. Een complete cultuuromslag lijkt ons!
We volgen met veel plezier al je verhalen en belevenissen.
groetjes,
Hans en Janneke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
