ups and downs
Door: Manon van der Veen
Blijf op de hoogte en volg Manon
27 Oktober 2014 | Zambia, Chipata
Voor dat je het weet ben ik alweer thuis. Dagen lijken hier in elkaar over te vloeien en heb dan ook grote moeite om elke dag netjes in mijn reisdagboekje te schrijven. Staan vaak 3 dagen beschreven en dan weer een poosje niets.
Deze week was de week van de ups en downs.
Zoals ik al verteld heb zijn wij vrijdag, zaterdag en zondag naar Condotte lodge vertrokken om vanuit daar naar het wildpark te gaan. Het was een geweldige leuke ervaring. Vertrokken in dezelfde ouderwetse jeep als waarmee we opgehaald zijn van Malawi Airport. Paste helemaal in onze low budget weekendje weg. Onze chaffeur rook een beetje naar drank maar rijden kon hij als de beste. De wegen waren tot onze verbazing goed waardoor we binnen twee uur op de plek van bestemming aan kwamen. De eerste verassing was dat ons beeld gevormd van geziene foto’s niet helemaal klopte. Het was een onmuurd terrein met verschillende huisjes erop, een gemeenschappelijke keuken en woonkamer. En apen overal apen. En die apen maken herrie , altijd! Onze kok was een echte Zambiaan waardoor we rond 20:30 aan ons avondeten zaten. Daarna snel douchen en naar bed. De volgende ochtend hadden we afgesproken om 6:00 weg te gaan. De studenten waren klaar de chaffeur nog niet, dus uiteindelijk met een half uurtje vertraging gegaan. De kok ging ook mee. Binnen drie minuten stonden we voor de ingang van het wildpark en werden we drastisch afgezet. Voor de kok en chaffeur betaalden we samen 50 kwacha en de studenten betaalden samen 1200 kwacha. En bedankt wildpark. In no time spotten we de eerste dieren, waardoor onze hoop groeide de big five te zien. Het voelde eerste wel een beetje als een dierentuin alleen dan met een spoorzoekroute erin verwerkt. Later toen dieren wel heel eng dichtbij kwamen, veranderde dit in een soort gezonde spanning met heel veel verwondering. Zo nu en dan klom iedereen zo’n beetje bij elkaar op schoot om een goede foto te kunnen maken. Na een poos gereden te hebben werden wij een beetje ongedurig en wilden wij wel eens uit de auto. Dus hop eruit, filmpjes en foto’s maken, genieten van de natuur en omgeving en een beetje dom kletsen met elkaar. Rond 10;30 weer van het wildpark af zodat we rond 12:00 konden eten. We hadden al olifanten, impala’s, zebras, nijlpaarden, giraffen, leeuwen, zwijnen, krokodil en een heleboel vogels gezien. Onze kok ging helaas weer over in standje Zambia, waardoor we ook nu pas weer om 14:15 aan het eten zaten. Heel frustrerend, want we wilden zo snel mogelijk terug dat park in. Gelukkig hadden we wel leuke kinderen waar we in de tussentijd spelletjes mee hebben gedaan. Na het eten terug het wildpark in. Het weer was aan het veranderen waardoor we onze eerste echte regenval achterin de lekke jeep mee hebben mogen maken. Wij zijn gereden naar een lodge die voor ons normale mensen echt onbetaalbaar is. Lekker foto’s mogen maken, souveniers gescoord en ons verlekkerd aan de luxe. Daarna moesten we echt terug, want om 18:00 moet je van het park af zijn om geen boete te krijgen. Racen dat we deden over dat park. Nog wel buffels en hyena’s gezien. Allebei gespot door onze chaffeur. En wij maar zoeken naar een neushoorn en maar balen dat we die niet konden vinden. Ghehe, beetje jammer dat die helemaal niet op dat wildpark aanwezig waren. Zondag zijn we vroeg terug gegaan naar ons huisje, omdat we het park te duur vonden er nog een dag op te gaan. In Chipata bleek het de hele nacht geregend te hebben, waardoor straten blank stonden, maar ook alle stof uit de lucht was. Ogen uitgekeken naar de snelle veranderingen die hier optreden.
Maandag voor Caritas aan de gang geweest en hier dinsdag opnieuw naar toe geweest. Dinsdag hebben we ook het eerste gedeelte van onze temporary permit geregeld. Proberen geld te pinnen, maar dat was een drama. De pinautomaten waren leeg, doordat iedereen geld in ging slaan vanwege de lange stroomuitval. Pinnen in het goverment house kon niet, dus we hadden nog een kans bij een ander pinautomaat. Voordeel was dat we er op deze manier achter kwamen dat je geen extra kosten betaalde over het gepinde bedrag en dat je meer per keer op kon nemen. Ook stonden er twee oudere blanke mevrouwen bij ons in de rij. Bleek te gaan om een engelse en hollandse die hier beide woonden. Hun mannen waren, jawel, chirurgen in het st. Francis hospital in Katete. Mocht absoluut een keer langskomen en dan ging de nederlandse chirurg mij rond leiden in het ziekenhuis. Gegevens uit gewisseld en als klap op de vuurpijl, moet mevrouw regelmatig bij cheshire homes zijn. Laat dat nou naast ons liggen. Mooi makkelijk kan ik vast wel een keer mee rijden. Onze kwacha’s afgegeven bij het goverment house en toen moest ik toch echt naar Caritas. Ik blijk bij Caritas in de maand November meer voor hun te kunnen betekenen dus ik heb nog een paar dagen vrij.
Woensdag hebben we ons permit opgehaald. Het was geen stempel zoals wij dachten, maar een heus groen boekje. Supermooi ding. Daarna de indische markt in om jurken of rokken te scoren voor independence day. Dat ging heel makkelijk, even wat gegeten en daarna nog meer souveniers gekocht. Op de markt heb ik nog een mooie stof gekocht van 6 meter en hier 100 kwacha voor betaald. Ik kan hier 2 jurken van laten maken wat me nogmaals 20 kwacha kost. Dan heb ik dus 120 kwacha betaald voor 2 jurken en dat is jawel 15 euro. Daarna nog even wat gaan drinken met zijn allen en toen we weg wilden gaan, belande er een Zambiaan op de motorkap van een taxi. Snel erheen, zijn hoof afgespoeld met water en het provosorisch behandeld door een vet gaasje op zijn hoofdwond te doen en deze vast te plakken met pleisters. Daarna handen gedesinfecteerd vanwege risico Aids/Hiv, ondanks dat ik geen (zichtbaar) bloed op mijn handen had gekregen. Op de terugweg was het ongeluk dan ook het onderwerp van de dag. We hadden eerder die dag ook al gehoord dat een meneer van Caritas een auto ongeluk had gehad en in het ziekenhuis lag. Geen goede dag voor de Zambianen.
Donderdagochtend geprobeerd wat voor school te doen en erachter te komen dat ik mij moest inschrijven voor het tweede semester. Helaas stond er niets open voor mij, waardoor ik dit niet heb kunnen regelen. Vriendinnetje erachter aan laten bellen, maar daarna was het internet op. Voor de rest van het weekend onbereikbaar. Ben benieuwd hoe dit gaat aflopen, maar het goede nieuws is dat dit land en deze mensen een goede uitwerking op mij hebben, want ik maak mij er verdacht weinig druk om. Dondermiddag les gegeven aan de tienermoeders en daarna vroeg naar bed. Vrijdag was het dan zover independence day numero 50. Uitgeslapen, gedoucht, gegeten en getut en rond 10 uur vertrokken naar het stadion. Daar bleek alles al zo goed als afgelopen te zijn. We waren dus veel te laat. Het was ook hier aapjes kijken en bekeken worden. Veelal voorrang gekregen en dat blijft vervelend voelen. Gezocht naar een eettentje, maar alles zat dicht dus door naar huis. S’Avonds wilden we gaan stappen, dus stadje in. Wat eten, want de lokale pizzaria/hamburger tent was los en daarna de kroeg in. Hier een half uur gebleven en toen door naar blue gum. Dit was een soort van alles wat locatie. Je kon dansen, poolen, eten en chillen in de tuin. Rond elf uur stonden wij met zijn allen buiten te praten toen er iemand aan kwam, struikelde over het opstapje en roerloos op de grond bleef liggen. Bloed stroomde uit zijn wenkbrauw en hoofd. Contact geprobeerd te maken en pols gevoeld. Hoge pols, maar wist niet zo goed of dit kwam door de drank, verwondingen of beide. Hoofd afgespoeld met water en geroepen om hulp. Roos zag toen de daadwerkelijk hoofdwond op zijn achterhoofd. Iedereen bleef maar roepen dat we hem met rust moesten laten, want dit gebeurde zo vaak. Op dat moment kwamen er twee mannen met hesjes aan die hem optilden aan zijn armen en benen. Samen met Roos staan eisen dat hij naar een ziekenhuis gebracht zou worden. Meneer zat echt tegen het verliezen van zijn bewustzijn aan. Daarna kwam er een andere meneer die water over het bloed gooide en het feestje kon weer door gaan. Ik daar en tegen heb staan huilen als een klein kind, omdat ik voor mijn gevoel weinig had kunnen doen en om het gebrek aan basiskennis van de mensen aanwezig in deze club. Later bleek dat meneer had staan vechten en een goede tik met iets tegen zijn hoofd had gekregen. Helaas, had ik nu wel bloed aan mijn hand, maar het was gelukkig minimaal vanwege mijn eigen oplettendheid. Snel meerdere malen handen gewassen en uit mijn gezicht gebleven met mijn handen totdat ik ze heb kunnen desinfecteren. Marien en ik zijn dan ook naar huis gegaan, omdat ik geen zin meer had in een feestje. Na heel weinig geslapen te hebben moest ik de volgende ochtend les geven bij novatica voor HBC. Mijn onderwerp was Ebola en de care givers deden uitstekend mee en stelden goede vragen. Het was erg prettig om hier les te mogen geven. Eigenlijk maakte dat mij slaapgebrek alweer meer dan goed. Smiddags hardgelopen en gedanst in de warmte om mijn hoofd leeg te maken en mijn lijf moe, zodat ik savonds lekker kon slapen. Al met al was dit een gezellige en leuke week, met een grijs randje. Zondag heb ik schoongemaakt en hierbij mijn handen open gehaald. Dus beste Zambianen de komende 10 dagen kan ik jullie niet helpen met verwondingen, want ik wil geen souvenier uit julllie bloed mee naar huis nemen.
Deze week was de week van de ups en downs.
Zoals ik al verteld heb zijn wij vrijdag, zaterdag en zondag naar Condotte lodge vertrokken om vanuit daar naar het wildpark te gaan. Het was een geweldige leuke ervaring. Vertrokken in dezelfde ouderwetse jeep als waarmee we opgehaald zijn van Malawi Airport. Paste helemaal in onze low budget weekendje weg. Onze chaffeur rook een beetje naar drank maar rijden kon hij als de beste. De wegen waren tot onze verbazing goed waardoor we binnen twee uur op de plek van bestemming aan kwamen. De eerste verassing was dat ons beeld gevormd van geziene foto’s niet helemaal klopte. Het was een onmuurd terrein met verschillende huisjes erop, een gemeenschappelijke keuken en woonkamer. En apen overal apen. En die apen maken herrie , altijd! Onze kok was een echte Zambiaan waardoor we rond 20:30 aan ons avondeten zaten. Daarna snel douchen en naar bed. De volgende ochtend hadden we afgesproken om 6:00 weg te gaan. De studenten waren klaar de chaffeur nog niet, dus uiteindelijk met een half uurtje vertraging gegaan. De kok ging ook mee. Binnen drie minuten stonden we voor de ingang van het wildpark en werden we drastisch afgezet. Voor de kok en chaffeur betaalden we samen 50 kwacha en de studenten betaalden samen 1200 kwacha. En bedankt wildpark. In no time spotten we de eerste dieren, waardoor onze hoop groeide de big five te zien. Het voelde eerste wel een beetje als een dierentuin alleen dan met een spoorzoekroute erin verwerkt. Later toen dieren wel heel eng dichtbij kwamen, veranderde dit in een soort gezonde spanning met heel veel verwondering. Zo nu en dan klom iedereen zo’n beetje bij elkaar op schoot om een goede foto te kunnen maken. Na een poos gereden te hebben werden wij een beetje ongedurig en wilden wij wel eens uit de auto. Dus hop eruit, filmpjes en foto’s maken, genieten van de natuur en omgeving en een beetje dom kletsen met elkaar. Rond 10;30 weer van het wildpark af zodat we rond 12:00 konden eten. We hadden al olifanten, impala’s, zebras, nijlpaarden, giraffen, leeuwen, zwijnen, krokodil en een heleboel vogels gezien. Onze kok ging helaas weer over in standje Zambia, waardoor we ook nu pas weer om 14:15 aan het eten zaten. Heel frustrerend, want we wilden zo snel mogelijk terug dat park in. Gelukkig hadden we wel leuke kinderen waar we in de tussentijd spelletjes mee hebben gedaan. Na het eten terug het wildpark in. Het weer was aan het veranderen waardoor we onze eerste echte regenval achterin de lekke jeep mee hebben mogen maken. Wij zijn gereden naar een lodge die voor ons normale mensen echt onbetaalbaar is. Lekker foto’s mogen maken, souveniers gescoord en ons verlekkerd aan de luxe. Daarna moesten we echt terug, want om 18:00 moet je van het park af zijn om geen boete te krijgen. Racen dat we deden over dat park. Nog wel buffels en hyena’s gezien. Allebei gespot door onze chaffeur. En wij maar zoeken naar een neushoorn en maar balen dat we die niet konden vinden. Ghehe, beetje jammer dat die helemaal niet op dat wildpark aanwezig waren. Zondag zijn we vroeg terug gegaan naar ons huisje, omdat we het park te duur vonden er nog een dag op te gaan. In Chipata bleek het de hele nacht geregend te hebben, waardoor straten blank stonden, maar ook alle stof uit de lucht was. Ogen uitgekeken naar de snelle veranderingen die hier optreden.
Maandag voor Caritas aan de gang geweest en hier dinsdag opnieuw naar toe geweest. Dinsdag hebben we ook het eerste gedeelte van onze temporary permit geregeld. Proberen geld te pinnen, maar dat was een drama. De pinautomaten waren leeg, doordat iedereen geld in ging slaan vanwege de lange stroomuitval. Pinnen in het goverment house kon niet, dus we hadden nog een kans bij een ander pinautomaat. Voordeel was dat we er op deze manier achter kwamen dat je geen extra kosten betaalde over het gepinde bedrag en dat je meer per keer op kon nemen. Ook stonden er twee oudere blanke mevrouwen bij ons in de rij. Bleek te gaan om een engelse en hollandse die hier beide woonden. Hun mannen waren, jawel, chirurgen in het st. Francis hospital in Katete. Mocht absoluut een keer langskomen en dan ging de nederlandse chirurg mij rond leiden in het ziekenhuis. Gegevens uit gewisseld en als klap op de vuurpijl, moet mevrouw regelmatig bij cheshire homes zijn. Laat dat nou naast ons liggen. Mooi makkelijk kan ik vast wel een keer mee rijden. Onze kwacha’s afgegeven bij het goverment house en toen moest ik toch echt naar Caritas. Ik blijk bij Caritas in de maand November meer voor hun te kunnen betekenen dus ik heb nog een paar dagen vrij.
Woensdag hebben we ons permit opgehaald. Het was geen stempel zoals wij dachten, maar een heus groen boekje. Supermooi ding. Daarna de indische markt in om jurken of rokken te scoren voor independence day. Dat ging heel makkelijk, even wat gegeten en daarna nog meer souveniers gekocht. Op de markt heb ik nog een mooie stof gekocht van 6 meter en hier 100 kwacha voor betaald. Ik kan hier 2 jurken van laten maken wat me nogmaals 20 kwacha kost. Dan heb ik dus 120 kwacha betaald voor 2 jurken en dat is jawel 15 euro. Daarna nog even wat gaan drinken met zijn allen en toen we weg wilden gaan, belande er een Zambiaan op de motorkap van een taxi. Snel erheen, zijn hoof afgespoeld met water en het provosorisch behandeld door een vet gaasje op zijn hoofdwond te doen en deze vast te plakken met pleisters. Daarna handen gedesinfecteerd vanwege risico Aids/Hiv, ondanks dat ik geen (zichtbaar) bloed op mijn handen had gekregen. Op de terugweg was het ongeluk dan ook het onderwerp van de dag. We hadden eerder die dag ook al gehoord dat een meneer van Caritas een auto ongeluk had gehad en in het ziekenhuis lag. Geen goede dag voor de Zambianen.
Donderdagochtend geprobeerd wat voor school te doen en erachter te komen dat ik mij moest inschrijven voor het tweede semester. Helaas stond er niets open voor mij, waardoor ik dit niet heb kunnen regelen. Vriendinnetje erachter aan laten bellen, maar daarna was het internet op. Voor de rest van het weekend onbereikbaar. Ben benieuwd hoe dit gaat aflopen, maar het goede nieuws is dat dit land en deze mensen een goede uitwerking op mij hebben, want ik maak mij er verdacht weinig druk om. Dondermiddag les gegeven aan de tienermoeders en daarna vroeg naar bed. Vrijdag was het dan zover independence day numero 50. Uitgeslapen, gedoucht, gegeten en getut en rond 10 uur vertrokken naar het stadion. Daar bleek alles al zo goed als afgelopen te zijn. We waren dus veel te laat. Het was ook hier aapjes kijken en bekeken worden. Veelal voorrang gekregen en dat blijft vervelend voelen. Gezocht naar een eettentje, maar alles zat dicht dus door naar huis. S’Avonds wilden we gaan stappen, dus stadje in. Wat eten, want de lokale pizzaria/hamburger tent was los en daarna de kroeg in. Hier een half uur gebleven en toen door naar blue gum. Dit was een soort van alles wat locatie. Je kon dansen, poolen, eten en chillen in de tuin. Rond elf uur stonden wij met zijn allen buiten te praten toen er iemand aan kwam, struikelde over het opstapje en roerloos op de grond bleef liggen. Bloed stroomde uit zijn wenkbrauw en hoofd. Contact geprobeerd te maken en pols gevoeld. Hoge pols, maar wist niet zo goed of dit kwam door de drank, verwondingen of beide. Hoofd afgespoeld met water en geroepen om hulp. Roos zag toen de daadwerkelijk hoofdwond op zijn achterhoofd. Iedereen bleef maar roepen dat we hem met rust moesten laten, want dit gebeurde zo vaak. Op dat moment kwamen er twee mannen met hesjes aan die hem optilden aan zijn armen en benen. Samen met Roos staan eisen dat hij naar een ziekenhuis gebracht zou worden. Meneer zat echt tegen het verliezen van zijn bewustzijn aan. Daarna kwam er een andere meneer die water over het bloed gooide en het feestje kon weer door gaan. Ik daar en tegen heb staan huilen als een klein kind, omdat ik voor mijn gevoel weinig had kunnen doen en om het gebrek aan basiskennis van de mensen aanwezig in deze club. Later bleek dat meneer had staan vechten en een goede tik met iets tegen zijn hoofd had gekregen. Helaas, had ik nu wel bloed aan mijn hand, maar het was gelukkig minimaal vanwege mijn eigen oplettendheid. Snel meerdere malen handen gewassen en uit mijn gezicht gebleven met mijn handen totdat ik ze heb kunnen desinfecteren. Marien en ik zijn dan ook naar huis gegaan, omdat ik geen zin meer had in een feestje. Na heel weinig geslapen te hebben moest ik de volgende ochtend les geven bij novatica voor HBC. Mijn onderwerp was Ebola en de care givers deden uitstekend mee en stelden goede vragen. Het was erg prettig om hier les te mogen geven. Eigenlijk maakte dat mij slaapgebrek alweer meer dan goed. Smiddags hardgelopen en gedanst in de warmte om mijn hoofd leeg te maken en mijn lijf moe, zodat ik savonds lekker kon slapen. Al met al was dit een gezellige en leuke week, met een grijs randje. Zondag heb ik schoongemaakt en hierbij mijn handen open gehaald. Dus beste Zambianen de komende 10 dagen kan ik jullie niet helpen met verwondingen, want ik wil geen souvenier uit julllie bloed mee naar huis nemen.
-
27 Oktober 2014 - 10:50
Erik/Jeannette:
Hoi lieverd, wat weer een belevenissen. Denk goed aan jezelf.
Geniet ervan en weet dat we van je houden.
Houden contact via mail en Skype :-) -
27 Oktober 2014 - 10:53
Anneke De Goede:
Hey Manon, Wat ontzettend leuk om alles te lezen en zo op de hoogte te blijven van jullie belevenissen.
Maar ook wel een beetje onder de indruk van de vervelende dingen en dan dat risico voor jullie wat betreft Aids, Hiv ed. Daar staan we hier toch minder bij stil bij het verlenen van eerste hulp, althans ik.
Heel veel suc6 daar verder en hoop gauw weer een verslag te lezen van jou.
Liefs, Anneke -
27 Oktober 2014 - 10:54
Erik/jeannette:
Ps. We delen je blog zoveel mogelijk. :-) -
27 Oktober 2014 - 10:54
Ineke:
Jeetje Manon, dit is heel indrukwekkend. Denk wel goed aan jezelf! -
27 Oktober 2014 - 15:43
Roelie Huigen:
Hoi Manon,
Pagina van je pa gehad zodat we jou belevenissen kunnen volgen....leuk....en veel beleven
Doe je zeker zie ik...man wat gaaf. Geniet er van...zoiets beleef je niet vaak en is enorm leerzaam. Let goed op jezelf,maar dat komt wel goed denk ik.
Heel veel plezier en de groetjes van de buurtjes van nummer 15. -
27 Oktober 2014 - 18:50
Ellis Van Den Bosch:
Hé Manon! Wat super leuk om over jouw leven in Zambia te lezen. Wat een indrukken en wat een ervaring voor jou. Ik vind het zo knap van je dat je dit allemaal in Zambia doet. Ik hoop dat je nog veel kan genieten en zorg goed jezelf! Lieve groet van ons!
Eddy, Ellis, Remco, Laura en Laurens. -
27 Oktober 2014 - 20:59
Henriette Verhoef:
Lieve Manon,
De afgelopen weken jouw blogs met veel interesse gevolgd. Leuk dat je ons in Nederland op de hoogte houdt van jouw buitenlandse avontuur. Hopen dat je de luxe dingen, de mensen etc. in Nederland niet teveel mist, maar juist op en top geniet van hetgeen Zambia jou biedt.
Wees voorzichtig en tot de volgende blog.
Liefs van ons allen, Marco, Henriëtte, Vera, Thijs en Fleur -
29 Oktober 2014 - 14:16
Marleen En Stefan:
Hey meis!
Wat een belevenissen weer zeg!
Klinkt allemaal erg gaaf, afgezien van die bloedende Zambianen ;-)
Wij zijn inmiddels al weer aan het werk.
Veel succes komende weken en je hebt helemaal gelijk, de tijd gaat super snel dus geniet er van.
Liefs van ons -
30 Oktober 2014 - 06:46
Nanke:
Hey Manon,
Super leuk om je verslagen te lezen, best spannend allemaal.
Best wel heftig als er voor je zomaar iemand neervalt. Maar gelukkig maak je ook heel veel leuke en mooie dingen mee. En geweldig om te lezen dat je ook heerlijk relaxt bent als alles niet gelijk op tijd gebeurd hihi. Gisteren hebben we de afscheidsborrel van Rene gehad in de Meern. Was erg gezellig, hij mag nu officieel van zijn pensioen genieten. Nou meis ga zo door en geniet er nog maar volop van want de tijd vliegt. -
03 November 2014 - 15:29
Linda Van Der Veen:
Hey Manon,
De afgelopen weken heb ik je reisverhalen met veel belangstelling gelezen. Errug leuk om te lezen en wat een spannende periode voor je. Je krijgt zo beetje een idee van het leven daar.
Pas goed op jezelf meiske, maar geniet er vooral van.
Dikke kus van Linda en de groetjes uiteraard van Hans xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
